İstanbulu Özlüyorum Şiiri - Sedat Kocabey

Şu gurbetin adı batsın,
Derdim büyük gizliyorum.
Para tatlı tadı batsın,
İstanbul’u özlüyorum.

Doğup büyüdüğüm şehir,
İsteyince benden mehir,
Dağlar aştım birçok nehir,
İstanbul’u özlüyorum.

Balatta bir gece kondu,
Umutlarım burda dondu,
Her gidişte dönüş sondu,
İstanbul’u özlüyorum.

Eski parke taşlarını,
O çocukluk yaşlarını,
Yârin kalem kaşlarını,
İstanbul’u özlüyorum.

Sirkecide tren garı,
Hatırlarım inci barı,
Yarı ömrüm geçti yarı,
İstanbul’u özlüyorum.

Karaköy’üm, Emin önüm,
Salata ve balık menüm,
Hep oraya dönük yönüm,
İstanbul’u özlüyorum.

Geziyordum karış, karış,
Başlayınca büyük yarış,
Gün geçtikçe uzar varış,
İstanbul’u özlüyorum.

Bilmiyorum kaçtı yaşım,
Sevdasıyla döndü başım,
İşte böyle arkadaşım,
İstanbul’u özlüyorum.

Ayrılık ölümden beter,
Belki ömrüm burda biter,
Sırdaşım bugünlük yeter,
İstanbul’u özlüyorum.

Görür isen cemilemi,
Benden selam söyle emi,
Dostlarımı ailemi,
İstanbul’u özlüyorum.