İstanbulu özlüyorum ANKARADA

İstanbulu özlüyorum ankara'da
Bir ucu beşiktaş, bir ucu kanlıcaya kadar.
Laf attığım kızlar gelir aklıma,
Cumbalı evimin daracık sokaklarında.

İstanbulu özlüyorum ankara'da
Bir ses gelir uzaktan,yaşlı'mı yaşlı.
Bağırır gökyüzüne vişne kaymak diye.
Çocukların sevinçleri gözlerinden okunur o an.
sesler çoğalır gündüzün sokaklarda.
Kimi,akşam simidi bunlar der,
kimi,çarşafçı geldi hanım.

İstanbulu özlüyorum ankara'da
Gençliğimin tarabyasındayım bugün.
Delikanlılar toplanmışlar bir temmuz günü,
midye çıkarırız harıl harıl.
İki tuğla bir teneke üzeri midye kaplı.
Har har yanar altı.
Mis gibi midyeler olmuştur.

İstanbulu özlüyorum ankara'da
Manitaları kapmışız ahmet,mehmet,hüseyin ve ben.
Binmişiz kanlıca vapuruna,
süzülüyoruz boğazda.
ellerimizde yoğurtlar,
Akşam güneşi al olmuş yanaklarımıza.
Manitalar mutlu biz mutlu.

İstanbulu özlüyorum ankara'da
Balık tuttuğum arnavutköy kaldırımlarındayım.
oltamı hazırlamışım nevalem hazır,
Mevsim kelek sadece istavrit var tavada.
Bir yudum rakı,birde istavrit.
iner boğazımdan mideme,
mis gibi balık.

İstanbulu özlüyorum ankara'da.