Istanbulu Gordum Bugun Ruyamda

Istanbulu gordùm bugùn rùyamda
Hala dimdik duruyor o heybetiyle ayakta
Bogazi bir gelin gerdani kadar gùzel
Sulari berrak, insanlari yine hep tela$li
Gùn dogmami$ karanlikti
Ama istanbul yine parlakti
Kiz kulesi tekta$ yùzùk gibi parliyor
insanlari hep tela$li bir yerlere ko$uyor
Pendikten haydar pa$aya yine kervanlar gidiyor
Kim iniyor kim biniyor kimse bilmiyor

istanbulu gordùm bugùn rùyamda
Hiç degi$memi$ çocuklar yine sokakta
Kimi mendil satiyor
Kimi dileniyor tek ba$ina
insanlar hep ayni avazi çiktigi kadar bagiriyor
Bir mù$teri bulmak ugruna

istanbulu gordùm bugùn rùyamda
Bir sokum ekmegini arayan insanlarda orada
Kimi kagit topluyor
Kimi po$et
Kimide bir parça ekmek ariyor,
O çopùn ba$inda

Zenginsemtler yine yikaniyor sabunla
Varo$larsa degi$memi$
insanlar hep çamurda

istanbulu gordùm bugùn rùyamda
Bir bankta oturdum
Hiç kimseyle konu$madim
Konu$amazdimki
insanlar bir gùnaydin dahi demedi
Anladimki istanbul hep ayni
istanbul degi$medi

Yine ayni $eyi yaptim
Elveda bile demeden
Yine birakip kaçtim

Sen kaçilacak $ehirsin
Sen varilacak $ehirsin
Sen negùzel $ehirsin
istanbul
Birakta artik rùyam bitsin
Yoka sabaha kadar sùrer
Sende bilirsin kalemimde bilir