uykusuz sevdamın sabahında
üşüyen istanbulun boğazında
kan kırmızı dolu topkapısında
ben istanbulda seni yaşadım
ama
istanbul;
istanbul seni yaşayamadı ki
istanbul olsun
öksüz çocuk köprüde ağlarken kanat germedi galata
saçlarını salmadı kızkulesi
en ayyaşı selama dururken sana
istanbul;
istanbulsa anlardı seni
gözlerimde yaşardı seni dudaklarımda okşardı rüzgar adını
istanbul anlamamışsa seni neyleyim
sensiz istanbulu...
neylesin düşgözlü üşürken sensiz
sen istanbul olmuşsun
istanbul sensiz...
Kayıt Tarihi : 3.4.2009 17:43:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
aklıma takıldı da istanbul şehri; sevemedim be gülüm istanbulu sen sensiz
TÜM YORUMLAR (1)