İstanbullum Şiiri - Kemal Karapıçak 2

İSTANBULLUM

Nar çiçeğim,
Sevdiceğim,
Hani seninle geçen yılın yazında;
İki dağ arasında
Bir dere ağzında
Göz göze gelmiştik
Nar yemiştik...
Bilinmedik söz gibi
Yürek yakan köz gibi
Narın narında üşümüştük
Suyun üstünde yürümüştük...

Nasıl oldu bu böyle?
Ne olur bana da söyle!..
Ey benim bahtı karam
Onulmaz yaram
Menekşe kokuşlum
İstanbullum!
Kar çiçeğim,

Sevdiceğim,
Hani seninle geçen yılın kışında
Bembeyaz bir dünyada
Bir çeşme başında
Göz göze gelmiştik
Kar yemiştik.
Buzdan damla gibi
Yazdan kalma gibi
Erimişti dudaklarda.
Kurumuştu damaklarda.
Neydi o heyecan
Buzu kurutan!..

Ey benim bahtı karam
Onulmaz yaram
Menekşe kokuşlum
İstanbullum!
Bahar çiçeğim,

Sevdiceğim,
Hani seninle geçen yılın baharında;

Bir göl kenarında
Göz göze gelmiştik.
En güzel mevsim,
Bahar demiştik.
Çiçek toplamış,
Gül dermiştik.
Birbirimize
Gönül vermiştik.
Şimdi uzaklardan bak bana, el salla;
Gelip geçenlerle selâm yolla.

Ey benim bahtı kara Onulmaz yaram
Menekşe kokuşlum.
İstanbullum!

Kemal Karapıçak