İstanbullu Oldum Şiiri - Seyhan Korkmaz

İSTANBULLU OLDUM
Saklar gibi büyülü bir dünyanın sırrını
İstanbul, sen ruhumun en nostaljik havası
Bir nefes mi istersin Belgrad Ormanları
Ya da çınar altında sevdiğinle beş çayı

Balıkçı tekneleri Güzelce Hisarında
Mavi suların nahif o yeşil yamacında
Rumeli Hisarı ve kuleler karşısında
Destan yazan Fatihin fermanı kararında

Bir yanım kalabalık öteki yalnız şimdi
Ulu minareleri beni çağırır sanki
Hani varsa bir derdin dinlerim gel der gibi
Zarafetiyle mavi Sultan Ahmet cami

Nitekim bir başına çoktur hayatın derdi
Burgaz adada huzur dalga martı sesleri
Mutluluk verir bize belki sevdirir beni
Ey Aşıklar diyarı Galata duy sesimi

Kadıköy e giderken Eminönünden hani
İhtişamlı mimari yalnız görünen yapı
Kaç kişi ayırdı ve buluşturdu kaçını
Sorsak da bilir mi Haydarpaşa Tren Garı?

Dinlemek mi istersin bir hikaye acıklı?
Küçük adada yaşar babasının nazlısı
Üsküdar da güzeller güzeli Kız Kulesi
Marmara Denizinin en kederli simgesi

Burada hikaye çok gün çetindir sevdiğim
Bitmeyen serüvenin yaşandığı kentteyim
İçinde varsın hani ayrılsam da özledim
Bir deryanın elemin cümbüşün kalbindeyim
Ben İstanbullu oldum bir hasret içindeyim