Bak sen İSTANBUL’lu dikilen, putun
Gözlerin de perde açıkta kutun
İSLÂMBOL ŞEHİR'de bu yonan bitin
İşi ne dedim ben?; mihrabına bak
Allâh’ın huzurunda homo, fahişe
Yüreği dayanan var mı bu işe?
Bir abayı fazla gören, dervişe
Mahreminin orasına kına yak
Bunu ne mecûsi ne yahud yapar
Bunu yapan rumlar zeusa tapar
Bu agamemnonlar öyle sahtekâr
Buna denmiş mescidlere çanı tak
İşte senin yonanoğlu müdafan
Makaryos dedesi gülerek bakan
Kutsal şehir her yerinden kir akan
Bana değil, sana diyor avanak
İşgâlin gayesi genelevleri
Açınca da sevindirdi devleri
Ehl-i küfrün kadim münzevirleri
Hem aptaldır hem ahmaktır hem salak
Allâh der: “KÂFİRLERDE AKIL YOKTUR”
Akılsıza akil diyen pek çoktur
Allâh bir der; lâkin, tağutu haktır
Âlemi ervâha kâlp gözünle çak
Dünyâ şehr-i İstanbuluna varıp
Konstantinopolos olması garip
Eyyûb Sultan; mâbedinde muzdarip
İhtar için zilzâl buyuruyor Hak
Bunlar insan sûretinde şeytanlar
Bunu ancak insan olanlar anlar
Kuşlar kurtlar dağlar taşlar ormanlar
Nameşru şeylere etmezler şak, şak
Zemrirden; feryâd eden İSLÂMİ;
Hak bahrinde seyrân eden bu gemi
Ebûbekir elindeyken dümeni
Bizi de al diye edenler vak, vak
14 Aralık 2019 Cümüa Ertesi
Kayıt Tarihi : 14.12.2019 11:24:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!