İstanbull-2 Şiiri - İbrahim Durmaz

İSTANBUL-2
İstanbul ah İstanbul
Bir nefes gibidir damarlarda dolaşan
Akıl üstü hayalle gözlerde buluşan
Satırlara sayfalara sığmazsın
Divitler kalemler seni nasıl yazsın

İstanbul yedi tepeli yedi beneklidir
Gökkuşağı istanbul renklidir
Yedi iklim beş kıta bakar melul melul
Yeryüzü cennetidir işte İstanbul

İbrişim tahtında boğaziçi
İki yaka iki yamaç iki hisar
Yediveren gülleri leylaklar erguvanlar
Çeşmibülbül hareli sular
Her gece
Ay bu sularda yıkanıp durulanır
Her akşam
Güneş bir kızıl gonca tahtında uğurlanır

Boğazın leyli misafiridir mehtap
Bu sular raksetmekten bitap
Yanaklarda ben gibi adalar
Vapurlara eşlik eden martılar
Dünden bugüne İstanbulu anlatırlar
Gece gündüz akşamdan sabaha kadar
Boğaz seyrine aşık Üsküdar

Bir beyaz nokta
Dört rarafı çıkmaz sokakta
Mavi sular senfonisi
Yalnızlıklar sultanı Kızkulesi

Mürekkepsiz kalmışsa hacegan
Lale anlatır sümbül anlatır
Üzülme sen Emirgan

Surlar can bulur Allah Allah seslerinde
Peygamber çiçekleri açar
Eyüp sultan bahçelerinde

Fethin çınarları ulu çınarlar
Yaprak yaprak sizde saklıdır
Geçmişi geleceğe bağlayan hatıralar
Anlatın anlatın unutulmasın
Fatihler Yavuzlar Süleymanlar

Gökyüzüne uzanıveren narin minareler
Unutmuş kullar adına dua eder
Yedi yer yedi tepe yedi yolludur
Üçler yediler kırklar
Ebed müddet İstanbulludur

Çağ çiçekleri açar
Ebediyete uzanan yolda
Çağlar açılır, çağlar kapanır İstanbulda

İstanbul ebruli gönüllere yar olur
Seven tevbekar, sevmeyen günahkar olur…