İstanbul da sen vardın,
yağmurlu akşamlar da
arnavut kaldırımlarında yürürdün..
Ne ıslak saçların,
ne de yüzüne vuran yağmur umurunda olurdu,
ruhun yıkanırdı sanki her damla da,
arınır gibi geçmişin tüm acılarından..
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
