İstanbula Yakın Şiiri - Merve Çelik

Ömrüme seni katıyorum, sonsuzluğuma
Meleğin olmak istiyorum omzuna.
Sana aitim ben çıkaramazlar seni benden
Razıyım sana yakın olan her sona..
Penceremin önünde izliyorum İstanbul'u
Soğuk hava kasvetiyle alıyor aklımı..
Bir kuş alıyor sanki birde
Beni sana atıyor,ruhumu sana veriyor ve usulca kaçıyor.
Yanında olduğumu sanıyorum,ruhumu sana verdiklerini sanıyorum
Yanlıyorum aslında izlediğim tek şey halen İstanbul.
Yanında olamadığım tek şey halen sensin.
Bağlandım ben sana ne büyük hata.
Oldum ilk günden şairin
Göreceksin ağlarım ikinci günden dizelerine.
Yanacağım küllerinle.
Kime aşığım, kim maşuk?
Anlaşılmadıysa yazmayacağım bir daha da..