İstanbula Seslendim

Bir çığlık gibiyim.
Yağmur damlalarında istanbul’a akan
Bulutların sürüklediği yerdeyim .
Altımda ...
Tüm yaşanmışlığıyla istanbul.
Yere değmişim.
Üstümde bir yorgunluk,
Bir bitkinlik ,
Ve bir vazgeçmişlik.
Tüm efkarların dağıtıldığı;
Ve şiselerin boşaltılıp dertlerle doldurulduğu,
İsyanla tükürülmüş ,
Balık kılçıklarında yürüyorum.....
Tüm pisliğinde istanbul un ,
Ben halen umuda koşup;
Seni yaşıyorum...
Düştüm işte .
Kokunda kahroluyorum.
Küfürlerimi ; sadece ,
Ben dinliyorum zannediyorum....
Oysa açılan bir iki pencere perdesinden,
Korkuyla yansıyan bir iki kelime duyuyorum ;
Ve yalan düdükler
Uykusuzluk esiri bekçilerden.
Seni dün ; yine yaşadım pisliğinle istanbul!..
Ne 300 promil alkol,
Nede şahşımda sana edilen küfürler,
Beni senden alamadı.....
Sadece ben vardım gecende istanbul.
Ve sen düşümde umudunla koştuğum,
Güzel......
Heyhat işte güneş.;
Gözlerimde kan gölleri ;
Yüzen dertleriyle.
Nedenler ve niçinlerden sizene.........
Ben çığlığında düştüm bir yağmur damlasının.
Ve pisliğinde yaşıyorum istanbul un.
Tek sahip olduğum,dertlerimi
Şişelere doldurup,
Olabildiğince fırlatıyorum ,
Dalgalara.........
Görmezden geliyorum geri geldiklerini
Anın da yaşıyorum;
Ben seni ve sendeki seni seviyorum istanbul
Beni senle yaşadıklarım hasta etti,
Ve beni senden alacak olana kahrediyorum..............