Ben İstanbula ilk geldiğimde;
Elimde bir avuç bilye ile
Küçük bir çocuktum.
Lacivert elbisemde çamur,
Eminönü rıhtımında yağmur vardı.
Ben İstanbulu ilk gördüğümde;
Ela gözlü esmere vurulmamıştım,
Nefesimi kesmemişti o güzel daha
İsmi gurbetti İstanbulun.
Delicesine sevdiğim her şeyi bırakıp
İstanbul sende yanlızlığıma kaçtım.
Yıllarımı sende tüketmeye geldim.
Ellerinde kendimi aradım geceler boyu,
Masumdum seni sevdiğimde,
En iyide en kötüde sende göründü gözüme.
Mehtaplı gecelerinde sende hülyalara daldım.
Beyazıta dua etmeyi,
Eminönünden vapura binmeyi,
Laleliden sirkeciye yürümeyi,
Kızıl şefakta Sultan Ahmedi,
İstanbul ben sende yanlızlığımı sevdim.
Hakkını helalet gidiyorum!
İşte trenin son anonsu,
Çekip ciğerlerime İstanbulu.
Düşüyorum yollara;
Özlem kavruluyor yüreğimde,
Ne zaman dönerim bilemem.
Ellerimde bir avuç çakıl taşı,
Mahsun gözlerimde göz yaşı,
Ellerime elveda kokusu sinmiş.
Merak etme seni unutmaya yok niyetim.
Kadir Alanlı (Eylül 2004)
Kadir AlanlıKayıt Tarihi : 27.1.2006 10:51:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
tebrikler Kadir bey,istanbul'a bir guzel şiirde sizden gelmiş,kaleminize yüreğinize sağlık...
TÜM YORUMLAR (3)