İstanbul Yürek İster Şiiri - Ömer Temel

Sen bir yana İstanbul,Bütün Dünya bir yana.
Birtek fotoğrafına, kurban olsun Viyana.
Sen'in marazın değil, araz Bizde aldırma.
Daha beşyüz yıl evvel,dize gelmişti Roma.
Nerede var bu ahenk,nerede var bu cennet?
Sen kolay bulunmadın,Sen'de ki ayrı lezzet.
Patrikhane'yle Cami,Sen'den göğe seslenir.
İmam Patrik'e kardeş,dinler Sen'de beslenir.
Ay bezenir düzenir,Sana doğacak diye.
Yıldızlar Tüm Dünya'ya Güneş sana hediye.
Her taraf ayrı lisan,her taraf ayrı insan.
Yanacaksan mecusi, gelde İstanbul'da yan.

Birde hazinli yanı, var canım istanbul'un!
Derdimize dert ekler,hele birde siz duyun!
İstanbul bir muamma,O'nda azlık ve çokluk.
İthal mama yer köpek, Çöpte aç ölür çocuk.
Boğaz'daki yalıdan, deniz gözlerden akar.
Kağıthane'de sular, evde gırtlağa kadar.
Taksim Hak bağırırken,haksızlıktaTarabya.
Ağaç ağaç budanır,orman bir tek villa ya.
Kendi öz kardeşine,gasp bıçağı çekenler,
İstanbul madenini nerden nası bilsinler.
Biri böbrek verirken,şifasız bir hastaya.
Öz babasına bile,ölüm satar eşkiya.
Nasıl olmuş, Bu Güzel böyle bedbaht fişlenmiş?
Elimizdeki Altın, nede hoyrat işlenmiş.

Sakın ha bu gerçekten, kararmasın yürekler.
İstanbul'dan başka yok! O Bizden yürek ister.
Bindörtyüz elliüç ki,savaş değil,fetihtir.
Fetih bir zihniyete, zulüme dur demektir.
İstanbul Anam Bacım, İstanbul soy ağacım.
Seni sevmek şereftir, Sen başımdaki tacım.

25.04.2005