İstanbul Yüreğe Çivili Adın

İstanbul Yüreğe Çivili Adın

günlerin içinden geçiyorum
yıllara dargın
içimde büyüyor boyutları
zamansız ayrılıkların
lekeli umutlar
yavaşlamış kan dolaşımı
mahcup rüzgarın
karayel esintisiyle düşer hecelere
yüreğe çivili adın
sen İstanbulsun
unutamadığım

Ortaköyde ayaklarını sulara
uzatmış çay bahçeleri
Kuştepede uzamış acıların
genetik sessizliği
yorgun bakışların aurası
kucaklar geceyi
siyah beyaz resimlere düşer
bir İstanbul özlemi

her aşk bir destansa
sen kahramanı
sabahın şavkına değer
martı çığlıkları
düşüncede limoni ikilemler
duygularda metcezirler
her akşam
vakur dalgaların koynuna düşer

vapur düdüklerine işlenir
bahar aşkları
bıçak körlüğünde yalnızlığın
doğum sancısı
boğazını kıskanan yıldızların
yere düşer göz yaşları
yağmur olur seslenir Selimiye’ den
hasretin eli havada asılı kalır
İstanbul adı
Bambaşkadır suyu havas

surların bakışlarında
haklı bir gurur kan kırmızı
Dolmabahçe Topkapı saraylarının
suskun dokunulmazlığı
şenlenir ayak izi ruhların
geçmişten geleceğe yol aldıkça mirasın
İstanbul yüreğe çivili adın...

Nedime Köşgeroğlu