İstanbul Yedi Tepe Şiiri - Halil Gökkaya

Kubbelerin, siluetin bir başka,
Nice millet, nice nesil görmüşsün.
Endamını gören düşüyor aşka,
Kim bilir kaç lale devri sürmüşsün…

Denizinde yakamozlar göz kırpar,
Sahilinde sevgililer el ele…
Samanyolu sanki konfeti serper,
Martıların meydan okuyor yele…

Bu şehirde ne sevdalar yaşanmış,
Gün doğarken Kızkulesi tutuşur,
Her bucağın ayrılıkla döşenmiş,
Beyazıt’ın her yangına yetişir…

İstanbul cennetten bir parça gibi,
Sultanahmet, Taksim, Süleymaniye,
İncecik, nazenin, bir sırça gibi,
Yavuz Sultan Selim mahzunmuş niye?

Gülhane parkında çınar gölgesi,
Lalesine, Sümbülüne vurgunum…
Kulağımda hala, atların sesi,
Şimdilik suskunum, biraz yorgunum…

Fetih müjdesine mazhar bu diyar,
Binbir hatıraya değip geçeriz!
Bu nasıl varislik söyle Üsküdar?
Celil başımızı eğip geçeriz?
İstanbul yedi tepe…