İstanbul/yarım Kalan Şiir

Yedi tepesinde yedi masal İstanbul
Bilmezsin kadırgaların çekilirken yağlı urganlarla
Bir Neyzenin gönlü nasıl dağlanır..

Sen ki bir prensesin gözlerindeki büyü
Sen ki tacındaki zümrütle salınırsın Haliç'in göğsünde
Rıhtımın kıyısına vuran dalgadır
Semazenin eteğinden dökülen
Gözyaşlarını saklama İstanbul!
Bak bana

Avuçlarımda bir parça ekmek kırıntısı
Ben sandalcının nasırlı elleriyim

Yüreğimde çırpınır kuşlar
Ben ömrün kendisiyim..

İstanbul

Ey nazlı şehir
Nerdesin......