İstanbul Yarası Şiiri - Uğur Yıldırım

İstanbul’u dinliyorum,
Kulaklarım tıkalı.
Ama martıların cıvıldayışları,
Sirenleri vapurların,
Haykırışı çocukların
Çınlıyor kulaklarımda;
Araba klaksonları da.
İstanbul’u izliyorum,
Gözlerim kapalı.
Ağlıyor yine gizliden,
İçten ve derinden.
Zavallı...
Boğaziçi her zaman ki gibi.
Yine solgun,yine yorgun,yine dumanlı.
İstanbul’u kokluyorum,
Burnum tıkalı;
Genzimi yakan araba dumanlarından.
Mahrum kalıyorum
Balık-ekmeğin o enfes kokusundan.
Ama hissediyorum ciğerlerimde.
Çiseleyen yağmura dalmışım Sirkeci’de
Gözlerim aralı.
İstiklal’e yürüyorum oradan.
Sokaklar kalabalık.
Sıyrılıyorum aradan.
Burnum kızarık.
Süzülüyorum adeta
Hazerfan misali
Galata’dan Boğaz’a...
İstanbul’u seviyorum,
Kalbim yaralı.
Aman sus!
Deşme sakın yaramı.