İstanbul Yaprak Yaprak

Sarayburnu'ndan alıp,Boğaz'ın yakaları,
Göğün izdüşümünü kopya eylemiş toprak.
Çevresi de kıskanmış bu doğal takıları,
Dizilmiş yapıları,tepeler yaprak yaprak.

Kuzeyinden güneye inci yarmış ilini,
Altın kemerler ile bağlamışlar belini,
Öyle bir sevdasın ki kıtaların gelini,
Şu dünyanın selini,taşırsın yaprak yaprak.

Karşıyaka, Rumeli,beride Anadolu,
Gülün iki dalından ışkın verdikçe kolu,
Yıldızlara bürünür,her semt bir samanyolu,
Zenginliklerle dolup,uzanır yaprak yaprak.

Yüce Peygamber'imin o Hırka'i Şerif'i,
Gördüğünde mümkün mü duyguların tarifi?
Sendedir ki bu kutsal emanetin telifi,
Halefiyle selefi,içimde yaprak yaprak.

O camiler,çeşmeler,sütunlarla müzeler,
Yıllara meydan okur,gençliğini tazeler,
Boğaz'da Kızkulesi,adına ne dizeler,
Yüreğimden gözeler, dökülür yaprak yaprak.

Yıldız'la Beylerbeyi, Dolmabahçe,Topkapı,
Çırağan sarayları ne de görkemli yapı;
Eşsiz güzellikteki işte bu altın kapı,
Aseletime tapu, açılır yaprak yaprak.

Toprağını suyunla,cömertlikle besledin.
Köşkleri ormanların ortasına büstledin.
Parkları,bahçeleri öyle güzel süsledin.
Gezin,oynayın dedin; serpilin yaprak yaprak.

Belgrad ile Dilburnu,meşe korularına,
Şile ile Kilyos'a,Florya sularına,
Marmara evlerine, ada kıyılarına,
Dolduk plajlarına,serildik yaprak yaprak.

Taşın,toprağın altın diye diye aşındım,
Ruhumla,hayalimle kalktım sana taşındım,
Seni yazayım dedim,herhal biraz kaşındım,
Anlatılır mı sandım İstanbul yaprak yaprak.