İstanbul Yanlızlıkları...

En kara deniz yalnızlıklarını yaşıyorum bu gece!
Kulağımda ağaçların en kızgın uğultuları.
Kaybolan ufuk çizgisinin haykırışı hala kulaklarımda.
Kamçılanan sandalların yerlerinde durmak,
İştemeyişleri ayrı bir kaygı içimde...

En heybetli deniz yalnızlıklarını yaşıyorum bu gece!
Doğa çıldırmış gibi kıskıvrak,
Deniz kumları, teker teker boğazıma sarılıyorlar.
Nereye baksam bulanık!
İhtişamıyla deniz yüzüme çarpıyor,
Kan köpüklü beyaz dalgalarılıyla...

En kaybolmuş deniz yalnızlıklarını yaşıyorum bu gece!
Belki sen geldin aklıma,
Belki de doğanın hırçınlığı hatırlattı ayrılığı.
Ama herşeye rağmen bir deniz feneri,
Durup durup çalışmakta...
Yıldızlar senin yokluğundan habersiz,
Ve ayrılığı tatmamış kadar güzel ve sakin...
Ve sen;
Bana Istanbul yalnızlıklarını yaşatan sen!
Bu menfaatler dünyasında sevginle,
Beni baştan...
Beni baştan yaratan sen...