İstanbul Yanıyor İzmir Ağlıyor

oturuyorum tek başıma
kurulup sevdiğin koltuğa
sigarımın dumanı efkardan tütüyor
gözümün yeşili sana ıslanıyor
dilimde bir rumeli türküsü
elimde rakı kanıyor gönül yaram
bir tufan içimde kopan
ödendi ihanetin bedeli
çık gel akşam gözlüm
sürüklüyor ölümüne hasretin

resmin evin duvarlarında masamda
gülümsüyor bana dünden bakıp
kim bilebilir halimi senden başka
ağırdan al hükmünü bağışla yar

acı tecrübesi gönlümün
bir hataydı anladım geç oldu
tarumar yıkık virane bir aşık
gelirsen seni bekliyor istanbulda

gruba karşı sana şiir yazılıyor
izmir ağlıyormuş
istanbul yanıyor

serkan karabulut 12: 28 23. 07. 2007 ctesi