Gidiyorum ama gözlerim arkada.
Hüznüm yalnızlığımla kol kola.
Gidiyorum ama sessizce,
Ruhumun isyanı var içimde.
Seni bıraktım göremesemde,
aklım sende fikrim sende,
bedenim yollarda.
Seni bıraktım istemeden olsa da.
Kavuşamamak kaderim mi nedir
Seni bıraktım İstanbul yakasında.
Ayrılık makamın da hüzzam şarkılarda
Seni bıraktım delicesine severken
Bana sor yoğunun bedelini
Anlatamaz hiçbir mantık bunu
Yokluğun sessizliğinle gömülmüş
Bu şehrin mezarlıklarına
Seni bıraktım İstanbul yakasında
Kayıt Tarihi : 2.3.2014 02:41:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Cafer Karaaytu](https://www.antoloji.com/i/siir/2014/03/02/istanbul-yakasinda.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!