İstanbul, Leyla'sı tüm şairlerin,
Aranıp durulan o aşk çölünde.
Manası yok onsuz kelimelerin;
Ne serbest, ne aruz, nede hecede.
Kalem titrer, yine gözler puslanır,
İstanbul'u aşk ile, böyle andıkça.
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta