İstanbul Ve Koltuk Değnekleri

İstanbul’a birini yolcu etmek
Parkta küçük bir kız, kavruk
Dünyayı bir çift camın ardından görmek
Koltuk değnekleri banka uzanmış üstelik

İstanbul’a giden birinin ardından bakmak
Yola atlamış üstelik terli
Hepi top-u plastik biraz renkli
Üstelik dünya da hep yuvarlak değil miydi?

İstanbul’muş aslında bir dünya
Yaşamaklarmış ve kahretsin
Dayanamamış ve ikiye ayrılmış
Üstelik eşit de değilmiş

İstanbul’a gün batmadan girmek varmış
Parklarında koşturamasa da Boğaziçi’ni görmek
Gerçekler ağır da olsa hayaller bedavaymış
Akşam ezanı duyulmuş üstelik
Koltuk değneklerine dayanıp
Evin yolunu tutmuş