İstanbul Ve Ben Şiiri - Abdulkadir Kaymak

Kimi Zaman Ağladığım Şehir
Kimi Zaman Güldüğüm
Kimi zaman Sevdiğim
Ve kimi Zaman
Aldatıldığım Şehir oldun
Seni Çamlıcadan Seyrederken
O kadar masum
O kadar Mahzun Duruyorsun ki Karsımda
Hep orda kalıp
Seni Seyretmek İstiyor Bu Mahkum Kalp
Ne zaman Sokaklarına
Ne zaman kalabalık caddelerine girsem
O zaman anılarım canlanıyor
Gözlerim doluyor adımlarım yavaşlayıp
Nefesim daralıyor
Bir meydan arıyorum
Kalabalık olmayan bir meydan
Bu sefer
Aşağıdan Çamlıca yı arıyorum
Kendimi orda hayal edip
Toparlanmaya çalışıyorum
Bir kaç kez
Başarsam da bunu
Artık beceremiyorum
İstanbul
Beni de hapsettin artık
Bir mahpushane gibisin hiç dolmayan
Bir demir parmaklık olmuş
Büyük gökdelenlerin
Sadece
Seni Çamlıca dan seyretmek
Rahatlatıyor beni
Artık ne sokak nede caddelerine
Girmeyeceğim
Artık beni hapsetmene izin
Vermeyeceğim.