İstanbul ve Ben Şiiri - Ufuk Altıyaprak

İstanbul’u görüyorum gözlerinde,
kalabalığın içinde yalnız kalmış ama umudunu yitirmemiş.
Kız kulesi, Galata hepsi sinmiş gözbebeğinin üzerine.
Belli çekmişsin ciğerlerine denizin kokusunu,
kenar köşede kalan huzuru da tatmışsın.
İstanbul’u görüyorum saçlarında sinmiş yosun kokusu.
Ne kadar nefret etsen de trafiğinden kopamıyorsun.
Biliyorum seviyorsun İstanbul’u bu yüzden görmüyorsun benim gözlerimi.
Ben bakamıyorum ne Galata’ya ne denize sen İstanbul’a ben gözlerine hapis oldum...