Istanbul'un Şişman Kedileri

Her sokak başında bir kedi,
Tıknaz, tombik, yuvarlak bedeni.
Patileri yorgun, bakışları tok,
Yemeğe düşkün bu şehir çocuğu.

Bir zamanlar fare kovalardı,
Şimdi köfteye gömülü, uyuklardı.
Bakkalın önünde mızmızlanır,
"Bir lütfen daha!" diye yalvarır.

Kanepeye çıkmak artık dert,
Tırmanırken hohlar, terler.
Göbek yere değer, kuyruk sallanır,
İstanbul’da her kedi sultan!

Dükkân sahibi bol bol besler,
"Ye yavrum, ye!" diye güler.
Sonra bir bakmışsın obez olmuş,
Yatıyor sergide, mışıl mışıl.

Ey tombul kedicik, bu ne hal?
Şehir seni böyle mi besler?
Yoksa biz mi kendimize benzettik,
Tıka basa yiyip, şişman ettik?