İstanbul'un Kokusu Şiiri - Uğur Sarı

Bir kuşluk vakti geldi İstanbul'un kokusu
Cennetten müjde sanki sardı bütün ruhumu

Sen hep dursan karşımda ben anlatsam derdimi
Dünyaya yeter kızım versem bütün sevgimi

Tam on dört asır evvel fethin Nebi müjdesi
Bir bakışın can verir dünyaların gözdesi

Kapat sen gözlerini güneş bile kıskanır
Dünyalar benim olsa yokluğun telaşlanır

Boğazdaki martılar etrafında raks eder
Varlığında huzur var yokluğunda gam keder

Ay gökte değil sanki minicik avucunda
Hangi fırça resmeder mucize hamurunda

Yıldızlar kıskanırlar gözlerinde ışığı
Dünya bir daha görmez baban gibi aşığı

İstanbul'un kokusu unutturur telaşı
Ruhuma huzur verir kara gözleri, kaşı

Bu bendeki aşk kızım tek hecede tükenmez
Dünya mürekkep olsa sana yazdığım bitmez