İstanbul'un Kalbi Sustu Şiiri - Ahmet Tığlı

Susmuş bir şehirsin sen
Körfezinde duygularımın,
Yağmuru boşalmış bulutlarının
Çekilişini seyrediyor nemli gözlerim.
Ne kadar hoyratça harcandı bu aşk
Ne kadar yapayalnız bırakıldı ortada
Mevsimsiz gelmiştim sana
Mevsimsiz gidiyorum şehrinden.
Yörüngesi ellerimde dünyamın
Her çizgisinde değişen mevsimler
Bir gül bırakmadan çekilip gitti.
Ne cennete ulaşabildik seninle
Ne cehenneminde yanabildik aşkın,
Ne gidebildik ileriye,ne dönebildik geriye
Tanrı'nın tutsak ettiği yerde
Tükettik aşkı duyguların berzahında.
Güneşin ojesi nasıl boyarsa ufkun dudaklarını
Öyle kaldı yüreğimde mor salkımlı akşamların.
Ne hayaller kurmuştum zamana dair
Zaman duracak,biz zamanı sürükleyecektik
Ellerimizde aşkın kalemi
Yaşamın boş sayfalarını
Yüreklerimizle yazacaktık.
Sen sustun; aşkın kalemi sustu
Tüm aşkların şehri
İstanbul'un kalbi sustu...

Ahmet TIĞLI 2.5.2015 (Sevgi Merdivenleri)