İstanbul'un İçimdeki Kokusu

İstanbul’u anlatmak istiyorum.
Yutkundum konuşamıyorum.
Sadece düşünüyorum. İçinde yaşadığım duyguları anlatmak, Paylaşmak istiyorum.
Hissetmek lazım o duyguları,
Öyle bir dalmışım ki İstanbul Boğazına doğru,
Sadece İstanbul’u hayal edebiliyorum.
İstanbul’un kokusunu ciğerlerime bir nefeste çekiyorum.
Bir tarafta eski İstanbul,
Bir tarafta yeni İstanbul,
Hepsi yoğrulmuş bir eser.
Güzelliği ile göz kamaştıran,
Eski yılları anımsatan, bir incelik var.
İçindeki çirkinlikler saklı olsada sanki,
Güzellikleriyle örtmesini bilen.
İstanbul’u anlatmak istiyorum.
Yüreğim çarpıyor, İstanbul’u düşününce.
Tarihiyle, Haliciyle, surlarıyla, boğazıyla, vapurlarıyla hepsi bir arada.
Döndüm çocukluk yıllarıma bir an.
Sokakta boza satan bozacısına,
Ramazan günlerinin manilerle sahura kaldıran davulcusuna,
Hacivatla Karagözün oyunları,
Geride kalsada,
İstanbul’u anımsatıyor,
Bunların hepsi bana.
Çocukluğumda yaşadığım yeri anımsadım bir an.
Haliciyle, Balatıyla, Ayvan Sarayıyla iç içe.
Eski İstanbul evleri varya;
Yaşamak lazım o evlerde,
Basmak lazım merdivenlerine,
Oturmak lazım ahşap evlerine,
Eskiyi anımsatan havayı solumak lazım.
Sabah uyandığında, gün ışığında pencereden bakıp,
Evlerin üstündeki kuşları seyretmek lazım.
O mahallelerden geçin isterseniz.
Biraz yürüyün,
Sizde hissedersiniz belki.
Yaşamasanız da orada
İstanbul’un kendine has kokusunu duyarsınız belki.