İstanbul'un Hüzün Çicekleri

Gece yağmuruyla ıslanmış saatler,
Boğaz'da durmuş ağlıyor
zamanın kırık bilekleri
sulara gömülüyor usulca.

Galata'nın daracık sokakları
bir kadının eteğinden dökülen
eski bir tangoyla titriyor,
duvarlarda resimler
soluyor yavaş yavaş.

Vapurlar geçiyor gözlerimden,
her biri bir vedanın çocuğu,
iskeleler
ıslak mendiller gibi
cepkenlerde unutulmuş.

Kız Kulesi'nin ışığı
denizin dibinde sönen bir sigara,
ben
kum saatinde takılı kalmış
son kum tanesiyim.

Gecenin koynunda çınlıyor çığlıklar,
sokak lambaları
dökük dişli yaşlı adamlar,
bir kedinin bakışında
kaybolmuş bütün şehir.

Sabah olurken bulutlar
toprağa düşüyor paramparça,
ben
bir telefon kulübesinde
çalınmış harflerden
İstanbul'u arıyorum.