İstanbul'un En Yüce Tepesinde

Çok zaman oldu, basmadım topraklara,
Islak yapraklara.
Soluk ve yıpranmış,
Terkedilmişliğin sessizliğinde,
Çiseleyen bir İstanbul sonbaharında.
Tıpkı bizler gibi,
Ilık iklimlerin donuk rüzgarları misali,
Sere serpe atıvermek kendini yere,
Tükenişin yeşilinde, mavisinde, pembesinde.
İstanbul'un en yüce tepesinde,
Sisli bir soğuk ikindi vakti,
Dumansız bacalı evlerin arasında,
Dumanlı tepelerde.
Sere serpe yerlerde.
Arkadaşımsınız siz benim, ıslak yapraklar,
Buram buram toprak kokan ıslak hava,
Dumanlı dağlar,
Sessiz yatırlar.