İstanbul'un Elleri Şiiri - Ahmet Tığlı

İstanbul'un elleri;
Hissiz bir yabancıdır parmakları
Bir yakadan öbür yakaya uzansa da
Çoğaldıkça yalnızlaşır sokakları.
Seni sevmedi bu şehir,ellerini tutmadı
Umutların inkitasıdır çaresizlik
Sevda katarının taşındığı varoşlarda
Kadere inandırılan yaşamların
Hurafe sapkınlığıdır.
Senin yaşamın sevgili;
Yıldızlar içinde çobanyıldızı yalnızlığı
Acılar içinde çırpınan hayallerin
Gümüşe bulanmış gözlerinde yakamoz ışıltıları
Yağmalanmış yaşamında bana kalan yüreğin
Son ihsanıdır Tanrı'nın
İstanbul'un elleri tutmadı ellerini
Sokaklarını çiğneyip geçtiğin
Gözlerinde karanlığını erittiğin
Bakışlarında donmuş bu şehir
Tutmadı ellerini.
Sen söyledin sevgili güneşe gittiğini
Böyle bir ışıktı gözlerinde
Tutsak etti özgürlüğünü.
İstanbul'un elleri,kirli bir nehir gibi
Aşkın güneşiyle arınacaktır
Sevda denizlerine akan ırmakları...

Ahmet TIĞLI 3.5.2016 (Sevgi Merdivenleri)