Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Teşekkür ediyorum Nejat Hoca
Bu şiirde üstadım İstanbul'un geçmişteki ihtişamından uzaklaşarak modernleşme ve betonlaşma sürecinde yaşadığı değişimi eleştiriyor. Şehrin tarihi ve kültürel değerlerinin kaybolduğunu, geleneksel dokunun yerini rezidanslara ve beton yapılaşmaya bıraktığını ifade ediyor. Ayrıca, dilin değişimine vurgu yaparak İstanbul Türkçesi'nin kaybolduğunu, argonun arttığını dile getiriyor. Şehrin eski güzelliklerinin yerini şiddet ve mafya gibi olumsuz unsurların aldığını belirtiyor. Bu dizelerde, şairin nostaljiyle geçmişi hatırlayarak, şehrin kaybolan özünden duyduğu melankoliyi ve eleştirilerini görmekteyiz. Yüreğinize sağlık efendim.
Teşekkür ediyorum Nejat Hoca
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta