Sisli gözler dalar bazen derine,
Memleketim hayalimde sislenir,
Sis dağılır, pembe gelir yerine,
Bin bir renkle İstanbul’um süslenir.
Bu âlemde adım, adım yürürüm,
Hayali bir ses duyarak dururum,
Bakınırım, bir siluet görürüm,
Abdurrahman bana doğru seslenir.
Hayali bir kanepeye çökeriz,
İçimizi bibirmize dökeriz,
Dertleşiriz, ne çileler çekeriz,
Zaten dertler çile ile beslenir.
Bir gün ümit, güneş olup doğacak,
Karanlığı, umarım tez boğacak,
Rahmet olup üstümüze yağacak,
Bu kardeşin böyle sık sık hislenir.
(1975)
Sezayi TuğlaKayıt Tarihi : 30.10.2012 13:29:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Mersin'de askerlik görevimi yaptığım sıralarda dostlarımla sık sık mektuplayorduk. Ortaokulu beraber okuduğum Abdurrahman Tuncer isimli bir sıra arkadaşıla da yazışıyorduk. O kadim dostuma yazdığım mektubun sonuna iliştirdiğim özlem dolu mısralardan bir demet.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!