İstanbul'um Şiiri - Semih Gedikli

Ben fazlayım bu şehre,
Kestane kokulu istiklâl,
İnsanlarla dolu yalnız sokaklar.
İnsanların olmadığı kalabalık sokaklar.
Neden bu şehri sevmiyorum biliyor musun?
Sırf bana seni hatırlatıyor diye!
Elimin tersiyle itiyorum tüm insanları
Onlara neden insan dediğimi bilmeden!
Terk eder etmez özlemeye başlıyorum..
Kaldırımını,masmavi denizini,
Simit attığımın martılarını..
İşte seni bu yüzden benzetiyorum İstanbul’a.
Ne zaman izdivâça ersek seninle dar bir sokakta;
O an atıyorum kendimi nefret uçurumundan!
Uzaklaşırken yanından adım adım,korkarak.
Bir özlem sigarası daha yakıyorum ardından.
Neden bilmiyorum.
Ama seviyorum!
İstanbul’um içinde insan barındırmayan şehrim!
Bırak beni ben gideyim..

Semih Gedikli