İstanbul'um Şiiri - Adnan Büyüksoy

Zümrüt gibi yeşilliğin azalarak gitse de,
O güzelim derelerin kuruyup ta bitse de,
Seni çirkinleştirenler dileriz ki düzelsin,
Olumsuzluklara rağmen yine de çok güzelsin.

Hala göz kamaştırıyor tarihi yalıların.
Her yıl yeniden dokunur çayırdan halıların.
Saraylarla, çeşmelerle belli ki çok özelsin,
Kubbeler minarelerle sen her yerden güzelsin.

Şehirler podyuma çıksa, her zaman birincisin.
Tepelerden seyredince, pırlantasın, incisin.
Romeo’nun Juliet’i, Şirin’isin Ferhat’ın
Fatih Sultanda mı kaldı deniz geçen kıratın.

Dünyaya kucak mı açtı boğazdan kanatların?
Şahlanıp köprü mü oldu kıta’lara atların?
Tarihte medeniyetler büyütmüş bir beşiksin.
Hayalleri gerçek kılan kapılara eşiksin.

Taş toprağı altın sanan temiz bir hava alır.
Seni bilmeyenlerin bir yanı eksik kalır.
Altmış yedi yıl önce sende doğmuş bir kulum.
Ben seni çok seviyorum, canımsın İSTANBUL’ um.