İstanbul'um Şiiri - Nazmiye Özkan

Ne çok savaşlar vererek geldin bugüne,
Her semtin, köşen, bucağın tarih kokar
Saraylar köşkler camiler ve üniversitelerle,
Ne çok emek verdi, sefa sürdü,
Padişahlar, Sultanlar, evliyalar.
Ülkemin en önemli kentisin istanbul
Büyüyorsun hergün daha muhteşem binalarınla
Parselliyorlar seni dost adıyla düşmanlara,
Eğil de kulak ver, can veren kan döken atalarına
Sen ejdadımın eserisin İstanbul.
Akıyor sana binklerce insan seli
Hırsızı,cahili, arabı,ermenisi
Dur diyen yok, sahipsiz misin?
Tarihin kahramanı, güzel İstanbul.
Yakışmıyor güzelim, bu kadar çokluk sana
Bağlarken Avrupa’yı Asya’ya
Boğazına sarılan elleri kırmalısın.
Dünya gözüyle görülmelisin
Gezilmeye değer efsane şehrimsin İstanbul.
İklimin kararsızdır, ağlar gülersin
Karadenizin hırçınlığı, marmaranın serinliği
Ege’nin sıcaklığını alırsın nazlı kız gibi.
Mercan tanelerini takmışsın boğazına
Seni görenleri hayran bırakırsın İstanbul.
Hegün büyüyorsun beton yığınlarınla,
İzin vermemelisiğn köyden gelenin köy yaşantısına,
Yakışmıyor sana hırsızlar, bombacılar, bağırıp çağıranlar,
Kültürü, medeniyetini anlatmalısın istanbul.
Bir kadın anlattı seni gözleri anılarda,
Seni koruması için bin kez dua etti Allah ‘ına
Boğazında gezinirken güzelliğinle, bakmaya kıyamıyorum
Ellerimden akıyorsun İstanbul.