İstanbul'um Şiiri - Latif Akgedik

Bugün Üsküdar sırtlarında
Denizin gidişine baktım.
Yavaş ve derinden, kaçar gibi
Sanki suçluymuşçasına, sessizce…
Üstelik İstanbul`a hoşça kal demeden.

Sonra İstanbul`a baktım
Üzgün ve ağlamaklı,
Bir çocuktan farksız ve masum.
Gençliğime dönüp,hayallerime daldım
O çocukluğumdaki saflığı görürcesine…

İstanbul`dan derin bir nefes çekip,
Denizin gidişine baktım.
Çocukluk hayallerimin,gençliğimin gittiği gibi
Şu anda ise geçmişime - hoşça kal,demem gerek
Efkarım yanımda, karşımda İstanbul.

Akşamın karanlığında şehrim yavaşça, ışıklarını yaktı,
Sanki bana yol gösterip,
Umutlarıma doğru koşmamı istercesine…
Üşüdüğümü hissedip beni kucaklarcasına;
Sıcaklığını ve yüzündeki sevgi ışığını gösterircesine…

Çocukluk hayallerime, gençliğime
Yaşanmış olan her şeye, hatta, tüm terk edenlere
Hoşça kal, derken
Beni yalnız bırakmak istemeyen şehrime inmem gerek.
Çünkü İstanbul'um ışıklarını yaktı, beni beklercesine…