İstanbul'u Yaşamak Şiiri - İrfan Karapınar

I
İstanbul,bir tükenmişler şehri
Ölüm vakti şarkıları büyüleyiciliğinde
Sefil nağmeler akar sokaklarda
Salt karanlıklar satan tablolarda
Sükûtu altın değerinde yalnızlıklar yatar

Gramofondan gelme bir derin kültür
İstanbul kıvamında şarkılar söyler
Tabiatın huzur renkleri içinde
Cıvıldayan kuşlar ve billur dalgalar içinde
Üslûbu beyanınca yaşamak vardır
Yahut çizilmiş bir karikatür gibidir
Pekala faraziye yaşamak vardır
Nice mükemmeliyetini tüketmiş nesillerle
Bir bohem hayat bar köşelerine sızmış
Tozlu sakalları meyhane sayıklayan
Teşbihi mâlumumuzdur ehl-i keyfin iradesinin

Boş gözlerle bakan apartmanları
Sislerin orta yerinde bırakmışlar
Dudakları kanla boyanmış
Şeytanlar sızmış hülyalarıma
Cehennemin yarı deli çocukları
Alev alev yazmışlar hikayemizi

II

Bir yanda ben,tozpembe hayaller peşinde
Aynı kadehin sarhoşu meyhanelerde
Kaderini ve kederini unutmuş
Kalkıp kıran tüm kadehleri
Bir yanda sen,hüznün şafak vaktinde
Hayal vadilerin kraliçesi
Bir yanda İstanbul şehri,gecelerin hünkârı
Busesi bir yangın hararetinde
En sosyetik ihtişamıyla gülümsüyor
Sarhoş bir yağmur kaldırımlarda geziyor
Sureti inkılabıdır muhtemel,beşerin
Satır satır hikayelerde yaşamış
Tahammül eylemek sarf-ı nazarına imkansız
İnkarı,harabım mesuliyetine dahildir

İstanbul aşkımsa benim
İstanbul’u senin için sevdim güzelim
İstisnasız,her yağmurda seni bekledim

Silinmez o akşamlar sözlerimde
Gözlerimde,ah gözlerimde,neler saklı bir bilsen
Ürpertimin dehşetiyle kıvranırsın
Seni duymak için
Sesini duymak için
Gözlerimi İstanbul’a satıp geldim ben
Şimdi,bu sonbahar şarkılarında
Eski masalların egzotik satırlarında
Yokluğunu dakika dakika eritmekteyim

İhtimalsiz saatleri Boğaz’a gömebilirim
Bu hikaye,say ki burada bitmez
Şimdi sen gelsen
Farzet İstanbul’u öldürebilirim

eylül 93