İstanbul'u Seyrediyorum Şiiri - Fuat Eriçok

istanbul’u seyrediyorum gözlerim alık
bir keşmekeş gözümü zedeliyor
yürüyenlerden daha yavaş yollarda araçlar
sağda solda kavga dalaş kap kaçlar
ortalıkta yorgun mutsuz çaresiz ve korkulu bir kalabalık
istanbul’u seyrediyorum gözlerim alık

istanbul’u seyrediyorum gözlerim alık
çocuklar oynuyor asfaltlarda
köşe kapmaca birdirbir ve kovalamaca arabalarla
bilgisayarda cinayet işleyip seks yapmadıkları zamanlarda
karaköy’de eminönü’nde işportacılar çığlık çığlık
istanbul’u seyrediyorum gözlerim alık

istanbul’u seyrediyorum gözlerim faltaşı
işlevini çoktan yitirmiş kapalıçarşı
çin malı denizi mahmutpaşa
mürteci dolu avlular
gökdelenler yükseliyor ayazağa’dan
durmadan yenilenen kaldırımlarda ithal granit taşı
istanbul’u seyrediyorum gözlerim faltaşı

istanbul’u seyrediyorum kulaklarım tıkalı
hayalimde yıllar öncesinin büyülü güzelliği
paşalardan yuppilere hortumculara devrolmuş yalılar
işgal etmiş kıyıları güzelim deniz halka kapalı
istanbul’u seyrediyorum ruhum metalik ezanlara tıkalı

istanbul’u seyrediyorum gözlerim şaşı
tinerciler yankesiciler deynekçiler tabanca magandaları
bir genç düşüyor yerlere kanlar içinde
bir şey yayılıyor yere ümitleri olmalı
analarda dinmeyen kanlı gözyaşı
istanbul’u seyrediyorum gözlerim şaşı

istanbul’u seyrediyorum gözlerim yaşlı
bir şehir canveriyor gözlerimin önünde
düzgün bir yapı var mı göremiyorum
sokaklar evler emin mi bilemiyorum
yeni alışveriş merkezleri yeni sur – siteler yapılıyor
yok oluyor su havzaları ormanlar kapılıyor
facia anlatılamıyor kelimelerle
böyle bir kepazeliği hayal edemiyorum
istanbul’u seyretmek istemiyorum

istanbul’u katledenlerden nefret ediyorum

(18 ocak ’07)