Ben İstanbulumu seviyorum
Memleketimin kahverengi toprağını
Gökdelenlerini seviyorum
Onlardan süzülen uzun sarmaşıkları
Dolu dolu yaşıyorum İstanbulumu
Yüreğimin gizli derinliğindeki
Sessiz bir çığlık gibi
Kız kulesinden yükselen
Buğulu sesi seviyorum
Yedi tepeyi bağrına basmış
Dünya aleme meydan okuyan
Gizemli gülüşü seviyorum
Görmez gözüm onun ihtişamından başkasını
Ben sevdim mi böyle yürekten severim
Egenin hırçınlığı yakar
Anadolunun saf yüreğini
Arkası kesilmez fırtınaların
Her defasında birşeyler götürür
Uyan artık vurdumduymaz
Bu kadar zalim olma yeter
Duy artık anadolunun hasretini
Kurtar artık onu
pusu kuran düşman askerinden
Bitsin artık burnuma gelen
İçler ürpertici intihar kokuları
Bu kadar zalim olma
Gel gör beni anadolu
İstanbulu nasıl sevdiğimi
Ona sevgimi nasıl haykırdığımı
Sen de haykır ona sevdanı
Bir daha bir daha bir daha
Duysun dünya alem sevgini
Duysun ki çözülsün buzları
Kayıt Tarihi : 23.4.2012 17:03:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!