İstanbul’u Seviyorum Şiiri - Elif Bölücek

İ nsanlar bitkin , suratlar asık,
S anki akşamın kasveti üzerlerinde.
T a Yeni Camii önünden akıyor yığın yığın
A ğır ağır birikiyor , kalabalık iskeleye.
N asıl da zor bu şehirde yaşamak !
B ilmem nedense ben yine de,
U mutla ve heyecanla bekliyorum;
L ambalar yansın , akşam olsun diye.
U luorta işleniyor her cürüm,
S evgiler sahte, tebessüm yalan !
E n hırçın tavrıyla geçerken zaman
V e biterken yine yorgun bir akşam
İ nsanlar evlerini arıyor sokaklarda
Y ollar uzuyor yollar, bitmiyor sanki
O tobüs kıvrılıyor kalabalık caddede.
R ötüştü bir şehrin orta yerinde
U slu bir çocuk masumiyetiyle ben,
M addeleşmemiş ruhumla sesleniyorum :

“İstanbul’u Seviyorum”