İstanbul'u Sevdim Şiiri - Sezgin Okulmuş

İSTANBUL’U SEVDİM

Sirkeci Gar’ından Eminönü İskelesine yürürken
Kara trenin acı acı çalan korna sesini sevdim.
Balıkçı tezgahların ekmek arabasını,
Yamalı ama bereket kokan önlüğünü,
Martıların balıkçı tezgahları etrafında
Uçuşunu sevdim İstanbul’un.

Geceleri boğazda avlanan gemilerin ışıklarını,
Hırçın dalgalarını sahile vuruşunu denizin,
Nazlı bir eda ile kendini gösteren
Güneşini sevdim İstanbul’un.

Binlerce yıllık tarih kokan sayfalarını okudum,
Topkapı surlarını, Selimiye’deki işlenen temayı,
Sultanahmet’teki yere batan sarnıcını
Yaşayan sanatını sevdim İstanbul’un.

Daracık ve süslü sokaklarında
Solmaya yüz tutan,
Kaldırım taşlarında ki saksıların
Kırmızı güllerini, menekşelerini,
Kaktüs tozlarını sevdim İstanbul’un.

Şark Kahvesi’nde Nargilesini çeken adamın,
Çıkardığı dumanı sevdim.
Kokorecin kokusunu aldım sokak başında,
Mısır Çarşısı’nda baharatların
Kokusunu sevdim İstanbul’un.

Aynı saatlerde ezan seslerinin yükseldiği,
Gökyüzüne uzanan minarelerini sevdim.
Koca kenti ayaklar altına seren
Görkemli ve sessiz
Çamlıca Tepesi’ni sevdim İstanbul’un.

Jönlerin gezdiği nostalji kokan
Beyoğlu sokaklarını gezdim adım adım,
Yıllara inat ayakta kalmayı başaran
Sevda kokan binaların,
Yosun tutmuş duvarlarını sevdim İstanbul’un.

Fabrika çıkışında otobüs bekleyen
Rüzgarın saçlarını dalgalandırdığı,
Mağrur ve bir o kadar
Edalı kızlarını sevdim İstanbul’un
İstanbul’u sevdim, aşk kokan İstanbul’u.

SEZGİN OKULMUŞ
EYLÜL 2000