İstanbul ‘ u Dinliyorum

Kara demlerde geceler
Hüzün dolu pencereler
Bu şehrin kara talihi
Benden ilham almalı ki
Sabah gözünü açınca
Sevinemiyor nedense
Her sokağında ayrılık
Her köşesinde pişmanlık
Gam yüklenmiş kara tren
Sesleniyor uzaklardan
Zamanın acı cilvesi
Ayrılığa davet var
Bulutlarda kara bir yas
Dokunsanız ağlayacak
Martılar küsmüş denize
Artık hiç uğramayacak
Kanadında ağır bir yük
Uçmuyor beyaz güvercin
Ayrılık ayazı vurmuş
Üşüyor buğulu camlar
Hoyratça esiyor rüzgar
Konstantinden miras kalan
Duvarları yalayarak
Yine hüzünlü bir şarkı
Dökülüyor dudaklardan
İstanbul u dinliyorum
Hüzzam ın en ağırından
Beni sensizlik bitirdi
İstanbul u ayrılıklar