İstanbul'u Anmak Şiiri - Mustafa Celal

Uzanır sevdası, yedi iklime,
İstanbul;dört yana esen bir yeldir.

Gayret'le,bir nasip arayanlara;
Allah'tan bir lütuf,uzanan eldir.

Karanlık asuman içinde, sanki;
Her şehir,bir kandil,İstanbul bedir.

Ordular dizilse,sefer yoluna,
İstanbul;Kararın çıktığı yerdir.

Divan'lar kurulur, erkan cem olur,
Yakına/uzağa, bir "şehri rey'dir"

Anlatır;Sarıklı mezar taşları,
Geçmişi;Sultan'dır,paşa'dır,bey'dir.

Fasıllar yapılan konaklarında;
Tambur'dur,kanun'dur,İstanbul ney'dir.

Kurulan melami sofralarında,
Meşk'i,Sazende'si,sermest'e mey'dir

Yedi gün/beş vakit,ezan sesleri,
Tepeler'de yankı,uyaran "hey'dir"

Her devir,değişen yeni rengiyle;
Giden'den/gelen'e,İstanbul fey'dir.

Yurt'lar da bozulsa, dirlik/düzenlik,
Bir çare olmaya; İstanbul zahir,.

Mahle'ler kurulmuş yedi tepeye,
Meskeni/sakini,Tahir mi tahir.

Marifetli eller,ocak başında;
Cevher'i işleyen ustası mahir.

Denizden/denize,akar gemiler,
Gelene/geçene eman'lı şehir.

Bozkır'ın kervan'ı,düşer yollara
Yollar;İstanbul'a akan bir nehir.

Her renk'ten,dolaşır caddelerinde,
Başıboş/avare;Derdine esir.

Kalem erleri'nin dağarcığında;
Bin roman,bin öykü,bin süslü nesir,.

Abdal'ın gönlün'de,bir kutlu menzil,
Seyri sülüküne,İstanbul iksir.

Harlı yüreklere,esin tarlası,
Demlenir ozanlar,söylenir şiir.

Büyük Fatih'lerin hayallerinde;
İstanbul;Bir gaye/Bir ufuk şehir...

2016-İst.