İstanbul'u anlatmak Şiiri - Gülnihal Yıl ...

Kalbin Baharı

Yine açtım gözlerimi parıldayan sabaha
Özgür olan kuşlar mı,
Yoksa bana umudu ve sevgiyi
Bahar gibi getiren hayallerim mi?
Beyazıt Meydanı’nda…

Zor mudur insana değer vermek,
Yıpratır mı onlara “dostum” demek,
Kucağını açmış bekleyen hasret
Geliyorum sana…
Kadıköy sokaklarında…

Benim kalbimdedir bütün dünya,
Sığdırırım içine, beni BEN yapanları,
Varsa yalan-dolan geçerim üstünden,
Karşıda gerçek, azim ve samimiyet var…
Sultanahmet’in müthiş mimarisinde…

Zaman mı söyletiyor bana bunları,
Yoksa sabah mı?
Ne farkeder ben uyandım,
Doğdum, yaşıyorum, varım…
Topkapı Sarayı’nda…

Hayata gülen gözler, gülen yüzler,
Düşünen beyinler, kucaklayan kollar,
Hepsiyle birlikte koşmalı
İstiyorsak baharı ve aydınlatan sabahı!
Çırağan Sarayı’ndan Boğaz manzarası…
Seni yazmak da yaşamak da zor,
Medeniyetler beşiği İstanbul’um!