güneşe çarpıp da yankılanırken sesimiz
bizi anlamayanların bakışları bulutlarda kalırdı
yasaklarıyla kendi ayaklarında prangaları
ufukları gözleri kadar dardı
şiirlerimizi de bizi de ancak bu kadar anlarlardı…
oysa biz hayallerimizin ulaştığı yerlerde gezinirdik
el ele yürüyeceğimiz o kutlu günü bekler
saklı kalmış bir aşk tablosunun
en güzel renkleriyle renklenirdik
bilirdik buydu farkımız bundandı zenginliğimiz
sen ve ben aslında
İstanbul'u anlatan bir şiirdik ikimiz…
Kayıt Tarihi : 2.11.2015 17:12:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!