İstanbul turu Şiiri - Fuat Doğan

İSTANBUL TURU

senden ayrı kalmanın hüznüyle
turluyorum istanbul sokaklarını
neden ve sebebini bilmeden
beni adımlarım götürüyor
samatya önlerine

vardığımda iliklerimde hisediyorum
yüreğime acı veren yokluğunu
oturmuş tavşan kanı çayımı yudumlarken
gözlerim marmaraya kayıyor

güneş ufukta abtmak üzere
güneş ışınları ile bakışlarım
denizin maviliklerinde çakışıyorlar
o an masmavi denizin üstünde
silüetin beliriyor gözlerimde
bir ömür sığdırıyorum anlık zamana

gözlerim iliştiğinde gözlerine
gözlerinde yalnızlık
gözlerinde öfke
gözlerinde nefreti okuyorum
ve özlüyorum
iş çıkışı yorgun ve de bitkin
yine de
gözlerinde sevinç
yüzünde mutluluk okunan halini

üzerimdeki yalnızlığı atıp
tadını çıkartmak istiyorum istanbulun
vargücümle fırlatıyorum yalnızlığımı
her fırlattığımda
denizin maviliklerine çarpıp
geri dönüyor ruhumun derinliklerime

tüm günün yorgunluğuyla
dalıyorum istanbul sokaklrına
aksaray eminönü derken
soluğu üsküdarda alıyorum
denizde yükselen kız kulesini
boğazdaki gemileri seyre dalıyorum
havada uçuşan martıların sesi
kulağıma bizim türkümüz gibi geliyor
kaybolup gidiyorum denizin maviliklerinde

sonrası taksim
istiklal caddesinin ara sokakları
yerindeyse deyim ötekilerin sokakları
tıpkı benim gibi rotasız
sağa sola koşturan insanlar
sensizlikten sarhoş olmuş bedenimle
burdayım bu sokaklarda
mahşeri kalabalıklar içinde
yalnızlığımla sevişiyorum
kurtulmak için bu yalnızlıktan
oturup sarhoş olana kadar
içmek geliyor içimden

denizin ortasında kaptansız
yanaşacağı limanı belirsiz
bir gemi gibi
kendimi savurmuşum istanbul sokaklarına

kendimi kadıköy shillerinde buluyorum
her tarafa sessizlik hakim
bir ben sahilin yeşilliği
ufukta batmak üzere olan güneş
bir de denizin mavi sularına
gömülen yalnızlığım

şimdi bütün bir ülkeyi
gözlerimdeki kızıl ateşle
seninle baş başa...

FUAT DOĞAN