İstanbul Suskun Ağlıyor Şiiri - Sevgi Eser

Mercan adasına saklanmış balıkları,
Ararım.
Kıskandıran mavi rengini semadan,
Çalarım.
Bana İstanbul'u sormayın!
Sakinliğini artık duyamıyorum.
Ayak basan asrın kırgınlığı,
Affetmiyor.
Güzelim uzak gecelerin Kız Kulesi,
Yana,yakıla yıkılmakta.
Geçmişin o görkemli gözleri,
Başka bakıyor Beşiktaş kıyılarına.
Ölümcül gökyüzü kan kusuyor,
İnsanlara.
Usta insanın varolduğu Dolmabahçe,
Soğuk Çeşme'de Sultan Ahme'din kohroluşu.
Bana İstanbul'u sormayın!
Çünkü cevap alamıyorum.
Yüzyılların ismini ayakta yonttuğu Ulukent,
Çöküyor şimdi.
Şerfine yıkılsada,
Ağlıyor İstanbul,
İstanbul suskun ağlıyor.

Sevgi Eser