İstanbul Sokaklarında Şiiri - Ahmet Hanilçe

Ben bir çağlayan olabilsem,
Gözlerinden süzülebilsem.
Yağmurdan sonra,
Gönlüme, doğan güneş olabilsen
Bu bahtsız beni, aşka doyurabilsen.

Bir çıktın karşıma,
Uçurdun beni bulutlara,
Hep hayalimdin benim,
Gezip dolaşmak isterdim
Uçsuz bucaksız İstanbul sokaklarında.

Değermiydi arkandan,
Döktüğüm gözyaşlarına.
Alıp başımı gitmişim!
Yalnızlık dağlarına.

Döşenmişim sisler bulvarına,
Dalmışım hayal alemine
karşılaştığım sokağın başında
Tutmuşum nöbetini, geçer’ mi diye

Budamı gelecekti başıma!
Gülerken ellere,
Buldum kendimi,
Aşk denen yangının içinde.

Çekilmez bunca derdin üzerine
Elkızının nazı,
Çekilmez elkızının kuruntusu.
Gelmezsen gelme diyor bir tarafım,
Bir tarafım yangınlar içinde özlemini çekiyor.

Nasıl unutayım o güzel yüzünü,
Nasıl kurmayayım hayalini,
Gezip dolaşmaktı hayalim
Uçsuz bucak sız İstanbul sokaklarında….